Magische momentjes

Zo was er een lekkere zonnige zondagmiddag.
Van dat perfecte weer om eindelijk een boek uit te lezen.
Het boek moest wachten, tijd voor andere magische momentjes.

Eigenlijk een van die kleine dingen in het leven, een wandelingetje in de natuur.
Natuur?  Tja, elke stad kent wat parkjes en groengebieden. Aangelegde natuur.
Misschien was hier wel sprake van een namiddag overleg met de jongens en meisjes planologen.
Ik zie het voor me, een nieuwe woonwijk, dat richting de A12.
Tja, dan moet er een geluidswal komen.  Bij de oprit ook nog een stuk groen, paar slootjes graven, we planten er wat kekke bomen, struikje hier, struikje daar.
En dan maar kijken wat er van komt.
Een echte onbeheerde jungle is het niet, maar dat zal de beestjes een worst wezen.

Zodoende maar eens mee met een excursie onder leiding van een stedelijk ecoloog.
Paddenstoelenwandeling langs de A12.
Wat mee te nemen? De camera en een opschrijfboekje.
Toch valt het niet mee om bij de les te blijven. Links en rechts hoor ik van alles en zie vanuit mijn ooghoek een blauwe schicht over het water scheren. Niet ver van ons klinkt de lachende roep van de groene specht.
Boven onze hoofden buitelen staartmezen in wat takken, vervolgens trekt een snel bewegend iets in het water de aandacht. Een jagende ringslang.  

Het was toch om de paddenstoelen te doen? Klopt, maar heel erg veel heb ik er niet gezien.
Wel een rare zwam, de gekraagde aardster.  Volgens de boekjes iets van een duingebied.
Wellicht is met de aanleg van deze groenstrook een aantal reislustige sporen meegekomen, want er stonden best wat van die aardsterren.

Leuk om te weten dat er veel beestjes en zwammen zich schijnbaar thuis voelen in een stukje “zullen we er eens mee doen” van de stad.
En zeker is dat ik nog wel een keer of wat met zo’n excursie mee ga. Met de camera en het opschrijfboekje!

De apenrots

De derde donderdag van september:  ik heb met verbijstering voor de tv gestaan.
Was Sesamstraat te vroeg begonnen?  Nee, toch niet.
Mijn huishoudelijke handelingen verstarde ter plekke.
Ja, ik hoor het toch echt goed! Blonde Geert en laconieke Mark staan als een stel, jawel, kleuters
tegen elkaar te roepen “Doe normaal man! Doe zelf normaal!”
Juf Verbeet had ze naar de gang moeten sturen. Of naar de directrice.

Ik zat even te fantaseren hoe de majesteit dit bekijkt. Stampvoetend voor de buis, zin om die kamer binnen te stormen, beide kwajongens bij een oor te pakken “NU is het afgelopen”!
Maar dat mag ze niet. Dus zal ze wel om half 5 aan de borrel hebben gezeten.

Op zulke momenten zit ik ook met plaatsvervangende schaamte te kijken.
We hebben zo ontzettend veel problemen in dit land. En wat doet Neerlands hoop in bange dagen?
Ik wacht al op de eerste mails uit het buitenland “wat was daar aan de hand?”
Als het niet om serieuze kwesties was had ik een uur lang zitten brullen van de lach.
Een aantal van hun maatregelen vond ik al de afbreuk van onze beschaving, achteraf niet zo verbazend.  CDA, doe wat, of zwijg voor eeuwig over normen en waarden!  
Hier kan noch links, noch rechts de vingers bij aflikken. Dat is dan aan de cabaretiers.

Misschien moeten we er maar een Expeditie Robinson extra editie van maken.
Kamp links, kamp rechts , mogen de kijkers SMS-en. 

Ze moeten zich eens diep gaan schamen!

Onnozelaars

Na een aantal uurtjes met verbazing tv kijken ben ik tot de conclusie gekomen dat onnozelheid heerst.

Het begint bij DWDD waar tafelheer Marc-Marie zijn  shirt amper durft te laten zien voor het geval er psychotische mensen kijken.
Na enig aandringen laat hij het uiteindelijk zien.  De afbeelding met een tekst dat het een signaal van God is. De afbeelding: een hand met de palm naar voren gericht, duim, wijsvinger en pink steken omhoog.
En ja hoor, daar komen ze met het gegis.
Het teken van de duivel, nee rappers gebruiken het ook, de Grijze Wolven? Vaag hoor ik nog iets van Zwarte Panters.
Marc-Marie, als je nu zo’n shirt koopt/draagt, wellicht handig te weten dat die hand het gebarentaal gebaar voor liefde is.

Niet veel later kijk ik met gekrulde tenen naar Zembla. Over hoe de meest gelezen krant mensen kapot kan schrijven. Met geheel onterechte artikeltjes over “bedrogen mensen”  en het hier en daar behoorlijk naar “belangenverstrengeling”  riekt.

Belangenverstrengeling,  en zo  is het maar een klein sprongetje naar DE ergernis van de dag.
De minister van centen roept voor zijn beurt, onze staatsveiligheid is in gevaar vanwege uitermate knullig gebrek aan computerkennis.  We bezuinigen ons kaal, we mogen op een houtje bijten…lijkt me rampspoed genoeg.
Maar nee, een aantal politici heeft wat anders gevonden.
Laten we de Gouden Koets gaan strippen!

Ik vind het- hoe zeg ik het netjes- een schande.  Mariko  Peters van Groen Links (laatst zelf nog onder vuur vanwege een akkevietje) en Harry van Bommel van de SP vinden dat de majesteit niet kan rondrijden in een koets met half naakte zwarte mensen er op.
Alsof ze vol trots laat zien over ons duistere verleden.  Die koets, een heuse Spijker, een geschenk van het volk aan de toenmalige vorstin. In 1898 gemaakt.

Die koets, of je ‘m nu mooi vindt of niet, het is cultureel erfgoed.
De afbeelding is gemaakt kort na de afschaffing van de slavernij en nog tijdens ons koloniale tijdperk.
Dus nu een aantal muggenzifters niets anders kan bedenken dan na 113 jaar die afbeelding gaan strippen?
Geschiedvervalsing plegen? Als het al geen vandalisme heet.

De slavernij is een ronduit verwerpelijk stuk geschiedenis. En zo zijn er nog meer hoofdstukken in onze geschiedenisboeken die we eens met opgetrokken wenkbrauwen kunnen bekijken.
Moeten we dan straks uit elk oud gebouw het teken VOC laten verwijderen?
Wellicht is een moderne versie van de beeldenstorm ook nog een mogelijkheid.

Mariko en Harry, ik vind die protserige koets ook niet mooi, maar afblijven van die 8 pk Spijker, het is een klassieker!

Echt HEMA?

Op 4 november 1926 opende de eerste winkel van de Hollandsche Eenheidsprijzen  Maatschappij
Amsterdam. Juist, HEMA.
Dat was in 1926, bijna 85 jaar geleden en 85 is toch niet echt een jubileumjaar?
Ik vroeg me dat af toen ik de nieuwste folder vandaag doorbladerde.
HEMA op de retro toer?

Het lijkt wel of ze op de weg terug zijn. Helaas niet met de prijzen, wel met hun “mode”.
De Scandinavische vesten zijn er weer.  Ik ril even, denk aan Mart Smeets met zijn ijstruien.
Gelukkig de beenwarmers zijn er ook weer/nog.

Ik blader door, bij pagina 6 kon ik mijn gezicht niet langer in de plooi houden.
Bah, oh bah, een plooirok! 
Werkelijk, het zou verboden moeten worden, de plooirok en de kilt met die idiote veiligheidsspeld.
Huiverend sla ik dan nog maar een bladzijde om. Donkere kleuren, de maillot.

Op pagina 10 aangekomen lijkt het weer hoopvol te worden. Red is hot.
Maar ze beginnen over “de strakke zestiger jaren”.  De make-up lijn.
Na al die jaren dat men met steeds meer tinten rood, roze, paars en oranje aan het klooien is geweest.

Jaren van steeds een nieuwe kleurnaam te verzinnen, komen zij met de Zwarte lijn.
Zwarte lijn die uit een paar tinten rood bestaat, dus de naam zegt ook niet alles.

Op pagina 15 weet ik het vrijwel zeker, iemand is naar een museum geweest.
Corrigerend ondergoed.  En het ijskoud hip noemen.  Je moet maar durven!
Nu is het wachten op de ouderwetse step in , de jarretelles en de twinsetjes.