Waarom?

Soms zijn er dingen die ineens opvallen. En waarover ik op de gekste uurtjes dan plotsklaps over na ga denken zonder een aanwijsbare reden.

Verschillen tussen vroeger en nu. Nee, geen gezever over die goeie ouwe tijd.
Waarom was vroeger dialect iets "doms"? En was brouwen een onoverkomelijk spraakgebrek?

Dat laatste veroorzaakte een soort ander spraakgebrek. De Kinderen voor kinderen "R".
Da's pas eng!
Maar dialecten, ineens werd het een trend. Van dom naar cultuur. Een mooie stap voorwaarts.
Bandjes begonnen vrolijk te zingen  in "hun" taal/dialect.  Even leek het een trend te zijn.

Niets is minder waar. Was er een tijd (vroeger) dat als je ergens werkte en mensen te woord moest staan,
dat je dan heel deftig kon praten.
Wat een vreugde als ik nu eens een klantendienst bel dat ik dan duidelijk een noordelijke of oostelijke tongval tref. In goed verstaanbaar Nederlands, maar duidelijk herkenbaar.
KPN heeft een soort Jeltje (ooit voorzitster Tweede Kamer) en Telfort heeft een Herman Finkers in dienst.
Overigens vraag ik me nog steeds af waarom veel van mijn mede Randstedelingen denken dat noorderlingen stug zijn.

Een ander opvallend iets tussen vroeger en nu...
Namen. Vroeger kon je aan iemands naam gelijk weten hoe hun voorouders heetten.
Tot ik schat een jaar of 30 geleden.
Engelse namen kwamen in de mode. Weer wat later werden de Oud Hollandse namen weer even hip.
De laatste 20 jaar heb je heuse mode namen. De Sophies, Fleurs, Anna's, Sannes, Eva's. De Timmen, Bassen, Jordi's en Sems het wemelt er van.
Ik noem het zelf  "midden klasse namen". Ik vraag me het gewoon af hoe het komt dat bepaalde namen bij mensen met eenzelfde etnische achtergrond zo veel voorkomen, zonder dat men grootouders vernoemde.

De hockeymeisjes (van oranje) hebben van die oerdegelijke namen als Mijntje, Maartje en Nienke.
Maar kom je in de wat meer pechvogelaars wijken zijn er ook hoogblonde meiskes meisjes met een vrij exotische naam als Cheyenne.
Ik probeer een patroon te ontdekken. Met geen enkel doel voor ogen.