Nu de winter zo ongeveer voor de deur staat is het weer tijd voor de sjaal.
Maar DE sjaal is net zo wazig als DE Nederlander.
Er zijn mooie damessjaals, zoals de paisley sjaal, de wat grotere vierkante modellen.
Dan zijn er nog de ruitjes van Burberry, de tartan sjaal voor de heren, de fleece sjaals, en de ouderwetse sjaal gebreid door oma.
Ik heb een aantal van die vierkante modellen, lekker praktisch, je kan ze tevens lekker over je oren en hoofd draperen. Dat deed ik jaren, tot ik een keer door een oude boer, jawel, met klompen aan de voeten en een klak op de kop, van mijn fiets werd getrapt met de mededeling op te rotten naar mijn eigen land.
Best pijnlijk!
De fleece sjaal, ik vind het niet prettig dragen. Tja, dan maar iets nieuws.
Waar je nu bijna niet aan kan ontkomen zijn die col sjaals. Leuk in de herfst, maar totaal niet warm genoeg op de fiets.
Er zit altijd wel ergens een opening waar de kou je jas insluipt.
Gelukkig, ik kwam gisteren een grof gebreide sjaal tegen, van een meter of twee.
Nu ik geen oorbellen meer draag durf ik dat wel aan. Grof gebreid en oorbellen is vaak een pijnlijke combinatie.
Blij met de nieuwe sjaal stapte ik gisteren op de fiets, verdorie! Er blijkt nog een gevaarlijke versie te zijn, lange sjaal en fietsbel.
Daar ging ik bijna!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten