Tas ingepakt, warme jas aan, handschoenen aan en hup, op de fiets.
Vervelend koud oostenwindje, maar je moet er wat voor over hebben.
Van te voren goed uitgezocht waar ik moest zijn want Reeuwijk is toch een wat vaag oord.
Gebrek aan staartnaambordjes, of een straat halverwege gewoon een andere naam geven, om dan na een paar honderd meter maar weer eens terug naar de oude naam.
Ik moest en zou eens wat leuke watervogels begluren, door een kijkscherm.
Ik had het op een foto gezien en gehoopt dat er al wat groen of tenminste riet aan de zijkanten zou staan.
Na een stief kwartiertje fietsen was ik er, ik loop naar dat scherm.
Niks geen groen of riet. Het staat bovenop een gemaal, het is goed toegankelijk voor gebruikers van rolstoel of scootmobiel.
Je komt er open en bloot aangelopen. De pakweg 50 kuifeenden besloten zelfs in hun middagslaapje maar verderop hun tukje af te maken.
Dan sta je daar achter die plaat roest. Heb er gewoon geen andere naam voor. Oh ja, afknapper.
Ik heb er een tijdje gestaan, en geloof me, de teleurstelling was niet het aantal vogels, het stikt er van de kuifeenden en de smienten, eendensoorten waar ik dol op ben.
Maar als ik 10 minuten loop zie ik die vlak om de hoek ook.
Maar goed, ik ben er geweest, wel een leuk wandelgebiedje daar om de hoek, weet ik dat ook weer.
En onderweg is er ook genoeg te zien. Een afwisseling van oude arbeiderswoningen en kasten van huizen.
Water, vooral ook veel water.
Wat ik me inmiddels wel afvraag, de mensen in een prachtig huis vlak om de hoek bij dat scherm, die moeten in de winter gek worden van de geluidsoverlast van de honderden smienten.
Ik weet hoe het klinkt als er een stuk of 20 in debat gaan en dat x 10!
Maar dat is de prijs van het "op stand"wonen.
Via een andere route eens naar huis gefietst, fotogeniek is Reeuwijk zeker.
Maar de foto's werden anders dan ik had gehoopt. Volgende keer beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten