Je weet nooit wat je aan kan treffen. Een tijd daarvoor stond er ineens een groot tentenkamp, dat bleek een vreetfestijn te zijn.
Maar op die tiende oktober was het iets heel anders, iets geheimzinnigs.
Een boogje, wat plastic en stammetjes. Ik heb er een tijd naar staan kijken, geen idee wat het moest worden.
Maar geduld is een schone zaak.
Toen ik er afgelopen donderdag liep werd het me totaal duidelijk. Een smultuin.
Dat klinkt veelbelovend! Zeker toen de mevrouw die daar hard aan het werk was me vertelde wat er allemaal moet gaan groeien.
Diverse soorten bessen, rond het tuintje een rij frambozen, maar ik bleef al hangen bij de kreet "moerbei".
De smultuin is bedoelt voor buitenonderwijs aan kinderen van een nabij gelegen school, dus of ik van de moerbeien mag snoepen?
De volgende dag las ik er over in een kaaskrantje, men gaat in het gebied meer stukjes inrichten met bessen, notenbomen en eetbare gewassen.
Dat wordt dus opletten met de oogsttijd, ik hoef slechts een plukje van dit, een noot of wat.
Loop ik de oogst mis? Och, ik blijf het een leuk initiatief vinden.
Er zijn daar best nog grote open stukken, wie weet denken ze eens aan oude fruitrassen?
Eventueel wat begrazing door oude schapenrassen. Dan natuurlijk ook wat uilenkastjes.
Ik zal nu wel doordraven, maar hoe groener hoe beter. En met elke nieuwe vogelsoort die ik er zie maak ik een vreugdedansje.
Ga zo door Gouda!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten