Kerstpakket 2014

Schraalhans is keukenmeester, gemeentekassen zijn leeg of moeten anders worden ingedeeld.
Matige kerstborrels (afschaffen!) maar och, wat sneu, menig ambtenaar is teleurgesteld over het sobere of ontbrekende kerstpakket.

Ik kan dan maar één kreet bedenken, zeiksnorren!
Alleen maar een sleutelhanger en een scheurkalender. En zij, juist zij, moeten zo extra veel werken in deze tijd vol veranderingen.
Dat gaat natuurlijk niet op voor heel veel andere mensen. Die net zo goed hard moeten werken vanwege dezelfde veranderingen.
Of mensen die gewoon altijd hard werken.

Ik hoorde vandaag op de radio ook van "maar zzp'ers krijgen er nooit eentje" en iemand wilde er een fonds voor beginnen.
Dan geloof ik mijn eigen oren niet. Het gaat over een doos met veelal onzininhoud.

Het kerstpakket is van origine bedoelt voor de wat minder draagkrachtige mensen die dan van hun baas een klein extraatje kregen. Wat chocolade, wat worst en wellicht ook wat fruit. Toen een luxe.
Maar het klinkt nu als een verworven recht.

Toen ik nog een gewone kantoorbaan had kreeg ik ook elk jaar een kerstpakket.Sommige collega's konden er niet op wachten want dan wisten ze wat ze niet op hun boodschappenlijstje hoefde te zetten.
Ik had het ze zo wel kunnen vertellen. Een fles wijn, een doosje chocolaatjes, iets van ondrinkbare koffie, een blikje zalm, de obligate pasteitjes en een blik ragout.
Dat verpakt in de zoveelste mand.  Of in een doos en dan zat er wel een thermoskan of 2 glazen in.

Natuurlijk zijn er bedrijven die liever bonnen geven of een luxe pakket met badjas.
Maar in moeilijke tijden, hebben we dat nu echt nodig?
Zit ik te wachten op een mand nummer zoveel met zalm, smeerkaas, wazige koffie? Nee.

Net zo min als ik vroeger zat te wachten op de in papier verpakte sinaasappel die ik op de laatste schooldag voor de kerstvakantie kreeg. Samen met een hartverscheurend kerstverhaalboekje waarin het op het einde dankzij de goede herder net op tijd weer goed kwam.  Ik gruwde van de narigheid in de boekjes en de sinaasappel rotte langzaam weg.

Een jaar of wat voor haar overlijden vertelde mijn moeder eens een verhaaltje. Haar oma lag op sterven, nu heb ik het over een jaar of 80 geleden.
Mijn moeder had een sinaasappel gekregen en ja dat was toen heus wel een luxe. Zij was er blij mee, maar haar ouders vonden dat doodzieke opoe die misschien wel wilde hebben.
Ze hebben de sinaasappel geschild, een partje op het nachtkastje gelegd. Maar opoe stierf, het partje lag er de volgende dag nog en de oh zo welkome sinaasappel verschrompelde.

Net als de inhoud van veel kerstpakketten. Het gaat een keukenkastje in, en een jaar later kan het weg.

Teleurgesteld?  Laat de ambtenaren blij zijn dat ze tenminste nog een baan hebben, dat ze een kalender krijgen en een 13e maand.  En wellicht ook nog een leuke spaarregeling hebben via hun werkgever.
Heb je geen baan? Dan is dat kerstpakket echt beuzelarij.