Wat een weekend!

Er zijn zo van die weekenden waar je nog lang over kan spinnen van genoegen. Zo'n weekend was het dus.
Puur plezier en meligheid.

Sociale media, fora, het kan oneindig uit de hand lopen, maar soms ook iets verrassends opleveren.
Je leert in de jaren eerst virtueel een groep kennen en dan, voorzichtig ook in het echte leven.
We zijn nu 4 jaar verder en het voelt alsof je de luitjes al je halve leven kent.

Dat virtueel heeft een voordeel, als je allemaal in een ander deel van het land woont. Of zelfs er buiten. Allemaal verschillende mensen, je zou zou ze in je eigen buurt zomaar voorbij kunnen lopen.
Wat brengt mensen bij elkaar? Een gemeenschappelijke deler. Een vogelsoort.

Nu 8 van die ontmoeting verder, heerlijk.
Ik denk vaak het zit tussen schoolkamp en reünie in. Alleen dat laatste klopt niet helemaal, niemand denkt van wat ben jij slecht of raar terecht gekomen. We delen tenslotte geen jeugdjaren of ambities uit het verleden. Het is geen van "kijk mij eens" maar we weten wel van de kleine deukjes en blutsjes die het leven je zomaar cadeau doet.
We zijn wie we zijn, geen schone schijn.

Lekker met een groep genieten van het mooie weer, in een tuin van een hotel. Herfst hing in de lucht, de lucht was ook vol atalanta's, fraaie ornamentjes!
Er werd veel gelachen. Ik vind het een rijkdom, zoveel mensen bij elkaar die het gezellig hebben, mensen die ik op 2 na tot 5 jaar geleden niet kende.
Het kan verkeren, en ik verkeer graag in hun gezelschap.

Een deel bleef overnachten in het hotel, na het diner een evaluatie (met andere woorden hilarisch gelach) na het welterusten nog even bij anderen op de kamer, een na-evaluatie.
Kort nachtje, maar het werd geen zombiezondag.

De weergoden waren weer sympathiek en zo tijdens een boswandeling was het groots genieten van het licht.
En dat nodigt uit om foto's te maken.

Vliegenzwam