Kerstpost

Kerst voor de deur, wel , mijn enige decoratie is dit jaar een egel met kerstmuts op.
Daar kon ik gewoon geen afscheid van nemen. Voor de rest is het weg of in onbruik.
Ik ga met die dagen niet op visite en krijg ook zo ver ik weet geen visite.
Komt er onverwachts iemand, tja moeten ze geen kerst dis verwachten, maar ze hoeven ook niet met knagende honger het pand te verlaten.

Waar ik nog wel , al is het met mate, aan doe kerstpost.
Nog rap even brieven beantwoorden om die gelijk met een kaart te sturen.
Bezuiniging? Nee, want ik moet toch wel dubbele zegels plakken.

Post, tja, dat vergt postzegels en dat laatste is me inmiddels wat wazig. Vroeger stond er op het velletje hoeveel cent het kost tot hoeveel gram.  In Nederland, binnen Europa en daarbuiten.
Maar toen kwam men met zegels met 1. Ja wat nou 1? Blijkt dat de posttarieven wel verhogen maar ik de 1 van 2011 ook in 2012 kan gebruiken.

Laat ik nu nog zegels hebben, o.a. ook in oude gulden centen. Die eerst maar opplakken.
Dat gaat hogere wiskunde worden. Eens kijken, een brief binnen Europa is 79 euro cent.
79x 2.20371, oh, 174,10.
Zie dat dan maar eens handig bij elkaar te plakken!    
Of dan te denken ik maak een combinatie van oude centen en nieuwe centen. Werd er zelf half dol van!

Dat is dan de eindspurt. Het leed wat kerstpost heet, heeft een langere geschiedenis.  
Er zijn mensen die je zou kwetsen als je ze geen kaartje stuurt. Kaartje, kleine moeite, groot plezier.
Natuurlijk krijgen die een kaartje.
Ik had nog leuke kaartjes over, van vorig jaar. En voor de liefhebbers zou ik er dan een gehaakt vogeltje instoppen.

Daar begon de ellende, waar oh waar zijn die kaartjes?  Ah die liggen bij mijn kleine blauwe Kiplingtasje en een stempelkaart van de kapper. Die zijn ook nog steeds zoek.
In de la vond ik nog wel een doosje kaartjes, van die suffe gevallen.
Tsss, dan maar begonnen met huisvlijt, voor een paar mensen met naald en draad de gehaakte vogeltjes op een blanco correspondentie kaart te zetten.
Wat opleuken met vrijwel onmogelijke stickers.

Onmogelijke stickers? Ja! Die friemels waarvan je alleen de omtrek kan plakken.
Uren zitten peuteren om die fragile pootjes van een rendier los te krijgen zonder het rendier mank te maken.
Ik heb ook heel wat engeltjes om zeep geholpen, oh ja helemaal in de sfeer van Kerst.

Naaien, peuteren, plakken en rekenen. Lijkt me toch heus genoeg oprechte inspanning?
Kaartjes sorteren op postcodes, de volgende dag naar de brievenbus.

Daar ontschoot mij een niet zo net woord.  Vanwege baldadige etterbuiltjes heeft men de gleuf ingangen van de brievenbussen vast “hufterproof” gemaakt.
De huisvlijtkaartjes en die met een frutsel er in één voor één met beleid door die gleuf laten glijden.

Tjonge, op 6 december al hufterproof maken vanwege vuurwerk.
Nu nog eens rekenen wat een kerstzegel per stuk kost, straks weer creatief bijplakken.