Natuur als buur

Met het mooie weer wil ik buiten zijn. Lekker in de frisse buitenlucht.
Maar daarvoor moet ik wel weg van mijn kleine buiten, het balkon.

Ik probeer mijn balkon wel aantrekkelijk te maken, toch valt dat niet mee als je hele dagen tussen de ronkende auto's zit.
Op zondag dan? Nee, dan komen de motoren uit het vet en de stereo's moeten dan blijkbaar op voluit staan.
Om aan die ellende te ontkomen, want ik vind het heus ellende de muziek van een ander te moeten horen, ga ik dan aan de wandel.

Voordeel aan dat nadeel, twee projecten voor mezelf, elke week tenminste 5 kilometer lopen en elke maand op een bepaalde plek foto's maken.
Nu is 5 kilometer lopen geen prestatie voor een gewone wandelaar, voor iemand met een bijna versleten grote teen en een bouwpakket onder in de rug best wel wat.
Oh ja, dat elke week, dan wel op één middag, niet uitgesmeerd over een hele week.

Waar ik woon is het niet echt leuk wandelen, dus moest ik even zoeken.
En natuur is een leuke buur! Hoe natuurlijk is de natuur? Oh, aangeharkt, zeker in het begin.
In overleg met experts, lollig ingericht. Ook uit noodzaak, als geluidswal tegen de snelweg.
De eerste keer toen ik onze stedelijk ecoloog hoorde zeggen "voor natuur hoef je niet naar de Veluwe" dacht ik van "nou.."
Maar de Veluwe is ook aangeharkte natuur.

Sinds ik op kleine excursies meega, elke week wat rondloop ga ik steeds meer ontdekken.
Eerst zie je het grote plaatje, paden, bomen, struiken en bankjes. Met uitleg ga je er anders naar kijken.
Paddenstoelen en bloemen zijn blikvangers, maar ik zie nu ook het kleinere spul.

Kende ik 2 jaar geleden misschien 100 wilde bloemen bij naam, zijn er nu dan het dubbele.
Is dat belangrijk? Nee, totaal niet, maar wel leuk.
Wat ik dan afgelopen week ook hoorde en wat ik positief vond, dat er in een groengebiedje in mijn stad vosjes zijn geboren.

Goed, langs de rand van een stad zal je geen zwijnen treffen, of ander groot wild.
Maar ik ben wel heel anders gaan kijken naar de natuur.  Tussen al die grassen sluipt en kruipt van alles.
Soms vind ik het wel jammer dat ik het niet vanuit huis mee heb gekregen.

Dat belet me niet er nu volop te van genieten, verrukt te kijken naar het veenpluis of een koekoeksbloem.
Te staan luisteren naar het hakken van een grote bonte specht, of het hysterische gelach van zijn groene neef.
Om als iedereen met verstand binnen blijft buiten te gaan genieten van kramsvogels en staartmeesjes.

Mijn balkon aantrekkelijk maken doe ik deels voor mezelf, maar vooral ook voor insecten die in mijn wijk zo weinig tussenstations hebben. Ik geniet ook van de metselbijtjes die mijn balkon bezoeken.
En een balkon vol bloemen hoeft niet veel te kosten. Ik zaai veel. Dit jaar wat later maar zie aan sommig groen wat boven de grond uitsteekt dat hommels veelal op de nectarborrel gaan komen. Dat ik straks heel wat dille heb staan, wellicht te veel?  Het gaat een allegaartje worden. Maar er kunnen insecten even op adempauze komen voor die laatste tientallen meters. Net uitgevlogen juffers en libellen, maar soms ook sprinkhanen.
En de solitaire wespen en wilde bijen kunnen hun ei kwijt.
Een beetje groen balkon is ook gewoon leuk.


Maar voor het meer groen, dan maar buiten spelen.