Tjonge, soms komt een mens tot een conclusie.
Er was een tijd dat ik vlindertuinen helemaal geweldig vond. Dan zag je nog eens wat.
In deze vlinderrijke zomer, die wat laat begon, ben ik er achter gekomen dat "onze" vlinders niet onderdoen voor hun tropische neefjes.
Ze zijn wellicht wat kleiner en tonen minder blauw, maar wat een juweeltjes!
En wat kan een mens blij worden bij het zien van je eerste gehakkelde aurelia.
Tjonge, lekker belangrijk, een gehakkelde aurelia. Nee, belangrijk is het niet, maar wel erg leuk.
Het lost de wereldproblemen niet op, de crisis gaat er niet mee weg, maar mijn hart maakt een vreugde sprongetje.
En op zulke momenten denk ik soms van geef bepaalde mensen een simpele camera, stuur ze op pad met een opdracht van maak foto's van tenminste 5 soorten vlinders, 3 soorten zoemers en 10 soorten bloemen.
Eens kijken of ze het dan te pakken krijgen. Want groen is behoorlijk therapeutisch.
Nu het bijna herfst is zijn er weinig vlinders meer, maar herfst heeft ook haar schatten.
Goed rondkijken en je vind eikels, kastanjes en beukennootjes. Ik raap er altijd wel een paar op.
Voor de herfstschaal op tafel.
Tja, een ruim half jaar geleden wilde iemand weten wat ik op een verlanglijstje had staan.
Nou, een middelgrote kleurloos glazen bord. Dat werd vertaald naar een erg grote zilverkleurige schotel.
Ook leuk! En die is nu mijn herfstschotel. Diverse maten dennenappels/sparrenappels, een opgeraapte kastanje in bolster, een stukje hout, een fazantenveer en wat eikels.
Het geheel wat opleuken met een spotgoedkoop zakje nepblaadjes in herfstkleuren van Xenos en het lijkt heel wat.
Dat is in huis, maar buiten is de herfst serieuzer. Je ruikt het, je hoort het, tja en voelt het soms als er een plensbui je overvalt.
Maar als het dan droog is, zeker dit weekend, dan lekker op jacht naar de schatten in het groen.
De "bloemen" van de herfst, paddenstoelen. Wat een enorme variatie.
Van hele kleine parasolletjes tot de enorme reuzenzwam.
Tonderzwammen, elfenbankjes, aardsterren, tot gevallen afmeting tractorzadel.
Wilde champignons, de bekende rood met witte stippen, het kan niet op in de herfst.
Maar dan, dan komt de winter. Niet mijn jaargetijde, maar in het groen, kan het zijn dat we veel wintergasten treffen.
Buiten zijn heeft een charme. En in tijden van crisis is het ook nog eens goedkoop.
Broodje mee, thermosfles warme thee indien nodig en van wandelen krijg je het wel warm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten