En ja hoor, weer een opkomende trend, de natuurbegraafplaats.
Natuurliefhebbers die hun laatste rustplaats in de natuur willen hebben. Ik vind het wel mooi.
Op de graven mogen geen monumenten, tierelantijntjes of bloemen.
Het stoffelijk overschot gaat op in de natuur.
Het was een item bij Eenvandaag. Een vrouw die verrukt keek over de reeën sporen over het graf van haar man.
Ik heb wegens tijdgebrek niet verder zitten zoeken, maar vraag me af of iemand dan in een eventuele spaanplaten kist daar in een graf mag komen te liggen? Of in slechts een lijkwade van afbreekbaar materiaal?
Hoe anders kan het stoffelijk overschot opgaan in de natuur?
Het is ergens wel goed nieuws voor delen natuur, tevens goed nieuws voor de eigenaren met grote landgoederen die het allemaal niet meer kunnen opbrengen.
En misschien ook iets voor enkele natuurverenigingen?
Nee, ik steek er niet de draak mee, ik vind het heus wat moois hebben.
Van dust to dust. Totaal ongeschikt voor mensen die graag het graf van hun dierbaren bezoeken.
Maar mooi voor hen die willen opgaan in de natuur. Of beter, terug naar de natuur.
De eeuwige rust in een rustige omgeving, waar het ree dartelt, de varens je insluiten.
Milieuvriendelijk. En dan net als in Velsen te zien: deze begraafplaats is tevens een vogelreservaat.
Toch denk ik dat je je voor die laatste natuurexcursie ruim van te voren moet opgeven en dat er een pittig prijskaartje aan hangt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten