Fiets bij de ingang gestald, onder een boom want soms vind je bij terugkomst een verrassing.
Dat kan variëren van een spechtenveertje, een luie kleine wespenbok die een lift wil, of... een vogelflats.
Lekker aan de wandel, op het eerste pad kom ik niemand tegen, een pad verder had iemand een blik Golden Retrievers opengetrokken.
Ik wilde opzoek naar de koraalzwammetjes, maar wist niet meer welke route daarheen.
Bruggetje over, nog een bruggetje over, bankje links laten liggen, maar het liep dood.
Dan een zijpaadje in. Ik zie er een mooie boom, Even eens wat rommelen aan de instellingen van de camera, ik richt de lens en zoom in.
Tja, bleek het decor ineens anders te zijn, naast de boom staat een man die daar rustig de broek open ritst,
"de handel" even tevoorschijn trekt en gaat plassen.
Toch maar geen foto gemaakt, soms is natuur verre van fraai.
Maar weer een ander paadje gezocht, nog meer honden. En veel mensen met kleine kinderen op zoek naar spulletjes voor de herfsttafel.
Helaas zie ik weinig klein spul om eens de camera op lost te laten, en van het donkere deel loop ik zo het zonovergoten stuk in. Niet het mooiste stuk qua uitzicht, maar die omgevallen boom zit prima.
Lekker briesje, lekker zonnetje. Je hebt er zicht op de natuurspeeltuin.
Hapje eten, slokje water en weer door. Maar het zonnetje was zo heerlijk, dus ik even verderop het Sound of Music gevoel gekregen. Op een met gras bedekt heuveltje jas uit en daar even op gaan zitten.
En natuurlijk, als je net lekker zit komt er iets interessants voorbij. Een wel erg gele vlinder.
Ik kwam vrij soepel overeind, zou ik nog een luzerne vlinder kunnen kieken?
Het beestje verdween in een boom. Verdikkeme!
Nou ja, nog tijdje van de zon genoten en weer verder.
Daar ontdekte ik een nieuw element in het gebied, een wenteltrapje. Daar is over nagedacht!
Het afdalen wordt zo veel makkelijker.
Maar het kan ook sneller. Niet aan te raden, maar het kan wel.
Net het wenteltrapje af, loop langs een stuk wal met takkenrillen, en daar komt weer dat gele geval aan wapperen.
Ik tegen de wal op, maar dat ding bleef niet zitten, weer naar beneden tot het aan van het paadje, zie de vlinder nog steeds, dus ik weer naar boven klauteren, ligt het daar vol met losse kluiten opgedroogde klei.
En ja hoor, onderuit. De vlinder was intussen op een tegel gaan zitten, kon 'm wel goed bekijken.
Geen luzerne, maar geel met een heleboel rode spikkeltjes. De naam grasgeeltje schoot me te binnen.
Helaas niet gelukt, thuis nog eens even op een vlindersite gekeken, het was er heus eentje.
Vlinders, het zijn gevaarlijke beestjes, ik let gewoon niet meer op waar ik loop.
Wel een erg leuke camera optie voor zo af en toe gevonden, panorama.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten