Triest...

Ik groeide niet op met internet, social media en straattaal.
In mijn tijd giebelde meisjes van 13 nog over de jongens in de klas, ging je niet op zaterdagavond pas rond middernacht uit.
De zuipketen waren nog niet uitgevonden, de breezers ook nog niet.

Wat een heerlijke overzichtelijke tijd denk ik nu. Twee zenders en eens per week Top Pop.
Zit nu zelf even te lachen, en denk : oude tut!
Maar ik ben wel blij dat ik geen kinderen heb.
Niet omdat ik een hekel aan kinderen heb, maar de zorgen om de kinderen.

De jeugd is niet rotter dan generaties geleden. De omgangsvormen vaak wel.
En niet alleen van de jeugd!  Ik hoorde gisteren een oudere dame met rollator ook tamelijk bot zijn tegen een behulpzame jonge dame achter de kassa.

Wat ik wel erg vind is hoe veel mensen omgaan met en op internet.
Denken mensen nu echt mij een plezier te doen met een link van een onthoofding?
Dat zijn dan volwassen mensen. Kijken naar de beelden is een kick voor de makers.
Lezen van sommige fora? Je kan er op wachten tot iemand de boel gaat verzieken.

Internet kan zoveel plezier opleveren. Maar even zoveel leed.
Neem het pesten.  Dat is van alle tijden, ongeacht of er een pestprotocol bestaat of niet.
Met de social media gaat het nu 24/7 door.
Zoals de Banga lijsten.  Meisjes die door andere meisjes als slet worden bestempeld.
Een paar jaar geleden vernam ik dat tienermeisjes het woord slet nog als compliment beschouwden.
Maar nu alle tieners tegenwoordig op Facebook, Hyves en Twitter aanwezig zijn heeft het weer een nare betekenis gekregen.

Moord op een meisje, vanwege een uit de hand gelopen ruzie op Facebook.
Zelfmoord van een meisje op een Bangalijst.
Die via social media elkaar het leven zo zuur kunnen maken. Ondragelijk zelfs.
Zij zijn de eerste generatie die met dit alles opgroeien.  
Tijd voor een nieuw soort onderwijs.  Met respect op internet.

Het kan namelijk allemaal leerzaam, leuk en vriendelijk zijn.
Zegt opoe.