Meeste steden hebben een stadsvlag, dan zijn er streekvlaggen, voetbalvlaggen en onze rood-wit-blauwe.
Oh was ik bijna de EU vlag vergeten!
Maar ik zie door de vlaggen het bos niet meer. Er kwam een regenboogvlag en die is mooi.
Vorige week zag ik dus een nieuwe regenboogvlag met een driehoek, tegen racisme in de lhbtiq gemeenschap. En ineens begon ik me te ergeren.
Ik heb niets tegen één van de groepen in die gemeenschap, niets tegen huidskleuren.
We zijn zoals we geboren worden. Allemaal als mens.
Waarom dan de ergernis? Niet vanwege gelijke rechten demonstraties want de onderdrukking in veel landen is foute boel!
Oh de ergernis stak al eerder de kop op met de discussie over genderneutrale toiletten. En ik verbaasde me al jaren over de Gay Games.
De nieuwe gekromde tenen kwestie is dat ineens steeds die regenboogvlag weer anders moet.
En denk u, oh die lhbtiq gemeenschap heeft het niet makkelijk, me eens. Maar dienen alle groepen dan ineens een eigen vlag te hebben?
Even speuren op het internet, de lhbtiq gemeenschap heeft 13 verschillende vlaggen. Hoezo heet het dan een gemeenschap?
Ik ben heus blij dat we van erg ver zijn gekomen, niet meer de grappen over van de verkeerde kant, de kreten als nichten en potten. Maar slaan we nu niet een beetje te ver door?
Als je sommige mensen spreekt het niet meer over haar of hem mag hebben maar nieuwe kreten moeten verzinnen.
Ik ben vlagloos, zelfs geen rood-wit-blauw. Ik wacht ook niet op een vlag voor blanke hetero's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten