Tijdens een loopje is er vaak veel te zien en te overdenken.
De moppers alom, over de horken, dat het zo vroeg donker wordt, het grijze weer, de kale bomen , het nep-gejuich in voetbal stadions.
Tja, de horken blijven, het vroege donker gaat vanzelf weer over, het zonnetje laat zich heus weer eens zien. De bomen, eindelijk hebben die ook even rust. Geen gedoe met suikers rondpompen, dat gedoe met die bladeren. Komt ook wel weer goed.
Nog een dag of 30 en de dagen gaan weer lengen. De grijze dagen, de donkere avonden, het heeft ook wel een charme. Zelf heb ik een geheimzinnig stuk slootkant ontdekt. Ja, lekker belangrijk, een stuk gras!
Nu is dat gras op zich niet bijzonder, maar wat daar soms ineens tevoorschijn komt. Afgelopen zomer een voor mij nieuwe soort orchis. Gisteren ineens een rijtje kluifzwammen, al snap ik niet waarom ze daar staan. Als het 30 graden is en maar even heeft geregend, ineens een rij amanieten. Het blijft telkens een verrassing.
Een korte wandeling kan leuk zijn, zeker als je dan als bezoek ( ja, ik ben een groep van één) een beker warme chocolademelk krijgt. Later een biertje en een broodje hamburger. Het klinkt wellicht gewoontjes, maar ik vind het fijn. Even weg van huis, geen gedoe met winkels of rijen in winkels.
De donkere avonden, natuurlijk, je kan de gordijnen dichttrekken en of het knus vinden of niet.
Ik kan iedereen aanraden in het donker even een blokje om te maken. Soms is de lucht vol met geluiden van overtrekkende vogels. Misschien binnenkort een bosuil in de wijk? Jas aan, sjaal om en even luisteren. Dan na het blokje om jezelf verwennen met een beker koffie/thee/chocolademelk.
Oh en hoor je geen vogels? Een schrale troost, dan hoor je van verre wel het eeuwige piepende wagentje van Picnic.
En straks, graag snel, even in de wachtrij voor het vaccin. Wie weet kunnen we dan komend voorjaar weer iets meer uit ons schulp kruipen. Houd vol! We kunnen het!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten