Werkelijk, telkens als ik denk dat het niet gekker kan worden, dan blijkt het te kunnen.
Ik zeg niet dat vroeger alles beter was, maar iets normaler was het wellicht wel.
Beveiliging, om maar eens iets te noemen. Dat men het Koninklijk huis beveiligd, logisch.
Dat men politici die keer op keer mensen willen kwetsen, zelfs bewust, oké.
Natuurlijk lopen er in musea waakzame mensen rond.
Het zal je toch gebeuren dat je tijdens een tentoonstelling over relieken een ingelijste haar van Maradona kwijt te raken?
Maar nu moeten speelgoedwinkels beveiliging hebben. Vanwege Pokémon kaarten.
Pokémon bestaat 25 jaar en wat een feest. Ineens zijn die idiote wezentjes de nieuwe belegging?
Dat wordt geen pikachu op de barbecue, maar wellicht een goodiebag op een miljonairs fair met een setje kaartjes.
Of een setje op de spaarpunten bij Thuisbezorgd van een sushitent?
Het zal je overkomen, je vind DE kaart die voor 205.000 euro verkocht werd, tjee je zou je verslikken in een happie rijst.
Eigenlijk is het een verknipte vorm van gokgedrag. Je kan een setje van die lelijke kaartjes kopen, of een straatje staatsloten.
De kansberekening dat je ook werkelijk rijk gaat worden lijkt me even groot.
Maar wat is rijk? Oh ja, als je tot die groeiende groep miljonairs hoort, sorry Pokémon wappies, dat ga je niet redden.
Toch maar blijven dumpster diven en hopen op een Rembrandt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten