Een meisje achter het raam

Het was 28 december,(niet dat zeurderige toontje van Youp)  ik loop over een kade. Her en der branden lichtjes. Ik loop westwaarts gelijk de wijzen. Maar mijn reisdoel was geen gemankeerde kribbe, ik liet me niet wijzen door een ster.
Mijn doel, een meisje achter een raam.

Was het 2021 jaar geleden een ander verhaal, een boze keizer, en verborgen kindjes.
Nu is het boze Corona.
En ik ging op raamvisite/ raambezoek.
Toen die kreten opdoken had ik iets van ja zeg! Niet wetende dat.

En daar zag ik het nieuwe mensje, het meisje achter het raam. December 1991 kwam weer naar boven drijven. Diner aan een kraambed. En dat lieve wezentje van toen stond nu te stralen met haar kindje.
Een mooi perfect meisje. Ik mag er nu nog niet aankomen, maar over een tijdje...
Fijn even aan die kleine handjes en voetjes zitten. Haar welkom heten in de familie en vast bedenken wat voor kattenkwaad we kunnen uithalen.

Verhaaltjes vertellen, nee, niet over kabouters en heksen of die die tuttige roze jurkjes prinsesjes.
Maar over de heel veel mooie dingen die bestaan. Over vogels en vlinders. Over bloemen en bijen.
Tja,oudtante zijn mag niet ongemerkt blijven.