Ik schreef een dag of wat geleden over onze poffertjeskraam.
Ik geloof niet dat ik er in mijn kinderjaren vaak ben geweest. Hooguit met een verjaardagsfeestje.
Voor de introductie van de Mac en de ballenbak bleven kinderfeestjes redelijk eenvoudig.
Het was bij de jarige thuis. Limonade, gebakje en spelletjes.
De wat beter gesitueerde ouders organiseerde het wel anders. Met de feestende kinders naar de poffertjeskraam.
In mijn tienerjaren werden het fuifjes. Iedereen nam wat plaatjes (vinyl dus) mee en bracht cola en ships mee. Dat noemden wij dan een Amerikaanse fuif, wat de Amerikanen op hun beurt dan weer eerder een Dutch treat noemen.
Dat was nog de tijd van feestjes zonder blowen, zonder pillen. Ontzettend onschuldig en we hadden er niet minder plezier om.
Het was ook de tijd ver voor de Lambada of Dirty Dancing, het was "slijpen".
Later werden de kleine kinderpartijtjes zwemfeestjes, of soms met twee auto's vol naar Snowworld.
Beetje overdreven, dat laatste.
Mensen van mijn leeftijd en ouder vonden de spirograph, een viewmaster of een bordspel nog geweldig.
We wisten niet beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten