Geen sokjes dag

Bij de eerste mooie lentedag moet ik steevast aan Martin Bril denken. De man die zich jaarlijks verheugde op "korte rokjesdag".
Ik draag geen korte rokjes, maar het bijpassende weer zie ik ook met vreugde tegemoet.

Het zijn zo van die middagen dat ik heerlijk met een boekje het balkon opga.
Te voet een boodschapje ga halen bij de buurtsuper. Met in de tas een snoeischaar om  wat takken forsythia te knippen.
Op de fiets met halfopen jas de stad inrij om wat vers leesvoer te halen, en een moot gebakken vis.
De eerste "zonder sokkenmiddag". Die steevast eindigt met een paar extra dikke sokken in de avond.
Het leven wordt nog "zwaarder" als je even een afspraakje maakt om een boot te bekijken waar je later in het jaar een leuke tocht mee gaat maken, en ach, je bent toch in de stad, dan moet het maar, een terrasje pikken.

De lente, wat is het toch een heerlijk seizoen. Ik investeer wat tijd in praatjes maken met de buur-meerkoet.
Dat is een vast ritueel als ik beneden in de brievenbus kijk.
Voordeel is dat ik dan met gemak foto's kan maken van zijn jonkies. Nadeel is dat ze hun nest altijd aan de overkant van de vaart maken. Voor het juiste ne(s)twerken moet ik dan toch even de brug over. Ik prijs beide vogels.

Naast de jonge koetjes komen er dan ook weer bloemen. In de grasstrook tussen het pad en de vaart staan straks weer wilgenroosjes, het fluitenkruid en hopelijk dit jaar ook weer wat distels.
Dan volgt de ergernis van een steeds open brug vanwege de rondvaartboot en soms heel wat kleine bootjes van o.a. de zeeverkenners.

Morgen weer mooi weer, zeggen ze. Ik wil weer lekker een uurtje op het balkon, maar moet wachten op ketelbinkie. (De HR-ketelmeneer). Als ik buiten zit hoor ik de bel niet, dus ik hoop dat hij om half 1 op de stoep staat, het euvel kan verhelpen. Niet als ketelbinkie vorige week die me vertelde dat de koude douche kwam vanwege mijn douchekop. Hij heeft van mijn waterbesparende douchekop een iets minder waterbesparende gemaakt. Maar een koude douche, oh ja, dat is ook  waterbesparend.

Ik kan me er zo op verheugen, een uurtje met een boek op het balkon.
Als het nog zonniger gaat worden dan eens per week een Breezertje erbij.
Het zijn de kleine dingen die het doen.