Was ik net bijgekomen van de Zwarte Piet discussie, en nog steeds niet van het bloemencorso uit Zundert op een Unescolijst kwam er weer nieuws over "zoiets".
En nu zowaar eens een protestants iets. Psalmzingen.
Ik kan er met mijn boerenverstand niet bij. Waarom, in hemelsnaam, moet psalmzingen op de Unescolijst van immaterieel erfgoed?
En dan vooral het psalmzingen met de Genemuider Bovenstem.
Ik kom uit een Calvinistisch nest en moest op de lagere school elke maandag een psalmversje uit mijn hoofd kennen.
Dat was te doen, maar toen werd de school iets zwaarder, moest ik alles weer in de oude berijming leren.
Zo werd de moede hinde die naar 't klare water smacht ineens weer een hijgend hert der jacht ontkomen.
Het psalmzingen is me met de paplepel ingegoten, maar de Genemuider Bovenstem was mij onbekend.
Dus maar eens zoeken naar geluidsfragmenten met uitleg.
Het klinkt mij als erg terug in de tijd, maar dat mag.
Het feit dat men deze manier van zingen in Genemuiden het langst heeft volgehouden, mij prima.
Maar is het iets voor op een Unescolijst? Ik begin die lijst steeds meer immaterieel onzin te vinden.
Het heeft iets van een uitgestorven kneuterigheid die niets toevoegt.
Ik stel voor dat "gezellig" als woord er ook op komt, het Leerdamse glaswerk, de Goudse pijpraces te schaats, wietplantages in maïsvelden en het keuvelen over het weer.
Oh, laten we nog iets typisch Nederlands vooral niet vergeten, scheldwoorden in combinatie met een gruwelijke ziekte. Ook dat is onze cultuur.
En onze tomeloze tolerantie...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten