Nooit meer

Zeg nooit nooit... nou, rustig hoor!
Nooit meer prop ik teveel dingen regelen in een paar weken tijd. Mezelf overbluft.
Dat is een beetje dom!

Dan slaat onvermijdelijk de Wet van Murphy toe. Gebroken neus, geblokkeerde bankrekening, gezanik met de webbrowser, stakende virusscanner, een vervelende cursus, karnemelkse verf. Oh ja, en het eeuwig zoekgeraakte afplakband.
Werd er kriegel van, kreeg aanvallen van perfectionisme, foute boel!

Ben ik na 2 weken bloed, zweet en tranen tevreden over mijn schilderwerk? Neen!
Ik moet het er mee doen. Nooit meer zal ik nog eens een plafond witten.
Natuurlijk kan ik ook zeggen: leermoment. Kwam eerder in de buurt van een frozen shoulder moment en een chronische frustratie.

Wat er op de vloer moest komen ligt er nu, morgen even randje bij de deur voorzien van dubbelzijdig tape.
Klinkt als een riskante onderneming.
Net als het moment dat ik gesloopt aan de koffie zit en iemand me gaat uitleggen over lengte en breedte en aantal banen met plooien en haakjes op 3 standen.
Nou ja, ik heb de samenvatting op papier. Nu ook nog ergens vitrage zien te vinden. Ja, en overgordijnen.

Morgen nog één keer naar de cursus, dat ga ik daarna uit geheugen verbannen. Het zag er op papier leuk uit.
Maar het bleek vooral psycho gebabbel over het kwadrant van Ofman, de piramide van weet ik wie (nee, niet Cheops), het huis van welbevinden en als je maar wil dan... zitten ze bij mij echt fout.
Het was een unieke ervaring, dat wil ik ook zo houden.

Na alles wat moet, straks even dingen die ik wil, zoals een paar hoofdstukken in een mooi uilenboek doorlezen. Natuurlijk begin ik bij de oehoe.
Ja,ja de sperweruil staat er ook in, maar ik ben even sperweruilenmoe.
Overigens is dat ik meen het laatste hoofdstuk.

Eerste de oehoe want die zien we binnenkort weer op webcam. Dan het hoofdstuk steenuil.
Daarna doe ik de 11 overige Europese soorten. Wat een uilenwijsheid!
En wellicht kom ik dan ook eens toe aan een roman die al 2 jaar op de plank staat.