Einde jaar

Einde van het jaar is in zicht.

Konden veel mensen niet wachten om een kerstboom op te zetten, nu kunnen diezelfde mensen niet wachten om die weer aan de straatkant te zetten.

Het feest van het licht en de gedeelde vreugde ligt bijna achter ons.

Dan volgt januari, de maand van de “winterdepressie”. Dan is de kou ineens niet sfeervol meer.

Men is uit gefeest, men kan de familie bijna niet meer zien en zo snel mogelijk naar de vakantiebeurs.

Dan maken de advertenties van zorgverzekeraars plaats voor de dieet producten. Oh ja, en de nicotine pleisters.

We hebben dan wel de langste nacht achter de rug, maar het kan nog rustig 2 maanden kwakkelen. Er kan zomaar nog een 11-stedentocht komen.  Een soort nationale oppepper van windwakken, ijstransplantaties, klunen en het liefst zo lang mogelijk doorgaan in barre omstandigheden over eenzame poldervaarten. Wat was het toch geweldig, in 1963.

Daarna zijn er nog 3 geweest, maar zo bar als vroeger, zo wordt het nooit meer.

De winter, tot nu toe bar en boos voor de verzekeringsmaatschappijen. Voor de meubelboulevards en diverse parken en musea. We laten ons niet kisten door een windwak, maar een snelheidsdeken is iets heel anders.  Geen ijs scheelt een hoop aan kostenposten gezien de hoeveelheid bezoekjes aan het ziekenhuis in schaatsseizoen vorig jaar.

Voor veel mensen is het lastig, maar wat te denken van de dieren? Bevroren vaarten en sloten

Zijn voor de ijsvogel en de reigers een ramp. Een dikke laag sneeuw zijn voor diverse uilen noodlottig.  Andere vogels trekken naar het zuiden om de kou en voedselschaarste te ontlopen maar komen terecht in een bijna oorlogszone, de jagers.

Tot nu toe doen de grote grazers in de natuurgebieden het goed. Ergens had men nog een potje voor een beschuttingswal.  Men hoeft ze nog niet af te schieten.

Ook erg einde jaar, zijn de eindeloze jaar overzichten. Tot vervelens toe. We weten heus wel dat Sven in de verkeerde baan schaatste, we weten heus wel dat we “net niet”het WK voetbal wonnen. Saai, saaier , saaist om dat weer terug te zien.  Na de TV overzichten komen er nog de boeken, de DVD, alsof we niet genoeg kunnen krijgen van al dat nakaarten.

Ook heel erg einde jaar, de oudejaarsavond shows. De naam op zich is al helemaal fout.

Ik zag vanavond al de eerste. Arie Koomen en kornuiten, sorry jongens, ik ben de andere namen vergeten. Ik heb geluisterd, en eigenlijk om één grap hard moeten lachen.  Het Nordic Walken.

“Je loopt met een prikstok door een park, dat is geen sport, dat heet een taakstraf!”

Dat vind ik persoonlijk humor en zo waar!

Dan de oproep, de zoveelste, van vogelend Nederland. “help de vogels de winter door”.

Ik wil wel, maar in ruim 20 jaar tijd heb ik 2 vogels op mijn balkon gezien.

Toch vandaag weer eens een netje met onbekende substantie aan het was rek gehangen.

Mijn geluk kennende zal het wel gevonden worden door een ander dier. De muis.

Ik wacht gespannen af. Bij de eerste muis is het gelijk afgelopen.

Wel de eendjes gevoerd. En dat, dat is op eigen risico!  Je loopt met best een behoorlijk zakje brood naar een wak, zodra je er bent schijnt men al een tactiek te hebben besproken.

De tactiek van insluiten zodat ze niet de zwanen iets kan aanreiken. De meerkoeten zijn ook niet de snelste…dus je staat er en voor je “koffie met melk” kan zeggen ben je ingebouwd door eenden. Niet 10, niet 20 maar een eend of 40. Ze hangen gelijk aan de zak met brood, ze hangen aan je jas…je zal maar met een ukkepuk denken de eendjes te gaan voeren. Het kind heeft dan gelijk een trauma!  Niks niet “alle eendjes zwemmen in het water”.

Denk goed wat je met je oude brood doet!