2011

Zo, het nieuwe jaar is weer begonnen. De bubbels zijn gedronken , de oliebollen (lussiknie) zijn op of,  bij tegenvallend resultaat in de groene bak verdwenen. 

Zowaar de hele familie even gezien.

Morgen gaan hier de kinderen weer naar school, de batterijen voor de Wii zijn weer opgeladen, er staat al een zak klaar voor de textiel container en de brievenbussen zullen er ook wel weer staan.

Dan eens over de datum etenswaren verwijderen. Het is schande, ik weet het en heb mijn leven gebeterd. Geen voorraden meer tenzij ze griezelig lang houdbaar zijn. Veel dingen zijn het, maar soms grijp je mis. Ah zag ik daar lasagne staan? Jammie…houdbaar tot juli 2007. Was het nu 2010 geweest zou ik het eten.

Dan eens door de make-up voorraad. Ik zag eens een goedkoop metalen koffertje wat ik wilde hebben. Gevuld met make-up waar ik geen behoefte aan had. Blusher, tjee wie gebruikt dat nog?

De nagellak is vast wel een liefhebber voor.

Over koffertjes gesproken. . .  kennen jullie nog die KLM- koffertjes? Van voor alles op wieltjes tijdperk? Stewardessen koffertjes. Ik heb er eentje. Niet met het KLM- logo, nee, een toentertijd trendy groene.   Nu gevuld met atlassen. Was ook een bevlieging, oude atlassen.

Her en der kreeg ik er toegestopt. Ik mag nog graag door een atlas bladeren. Die oude zijn leuker, met veel platen van vreemde volkeren.  Kaarten van Nederland waar men welke soort grond tegen kan komen. Lössgronden, ik vond het een mooi woord. Elders kwam ik ooit een overzichtskaartje tegen met welke gewassen waar groeiden. Ooft, ook al zo’n fraai woord.

De kaarten in de nieuwste atlassen zijn een stuk minder exotisch. En elk decennia wel weer een nieuwe nodig. Nieuwe landen. Een keer is het toch op zou je denken. Maar nee.

Vrij irritant vind ik de bijna zinloze kennis van hoofdsteden. Heb je ze in je hoofd, gaan ze dat weer veranderen.  Lijkt bijna een samenzwering van drukkerijen.

Atlassen, het Groene Boekje, woordenboeken en dieetboeken.

Dan zijn er de veranderende trends. Kamerplanten en tuinplanten. Van alle kamerplanten in een boek uit de jaren 70 kan je er met geluk nog een paar van terugvinden.

Het erwtenplantje, heel soms, de garnalenplant, soms, het lantaarntje, kindje op moeders schoot (die ken ik in twee versies).  Met tuinplanten net zo.

Nog een maandje of twee en kan weer aan de slag met zaaien. In een minikasje. Eentje voor zaadjes van het Japanse esdoorntje en eentje voor het zaad van de passiebloem.

En dan om de zoveel dagen kijken of er al wat groens boven de aarde uitsteekt.

Kom maar op lente!