Het begint met het feit dat ze je aanspreken met mevrouw. Dan een verbaasd moment als je je realiseert dat je met gemak over een kwart eeuw geleden kan praten.
Je kan meezingen met de hippie hit "San Francisco" over de bloemen in je haar terwijl je ze "zo 2011" in je oor draagt.
Tijdens de opruimwoede vind je foto's met gezichten waarvan je niet meer weet hoe die jongelui ook alweer heetten , of je komt een totaal vergeten vakantiealbum tegen. Bij het openslaan zie je ineens dat je daar ook eens bent geweest.
In een vergeten tas zit nog een lipstick, merkloos, maar ongetwijfeld voor veel te veel geld in een vliegtuig gekocht. Het zijn een paar kleine aanwijzingen van het stijgen der jaren..
Echt erg is het als je in je mailbox een berichtje vindt van een jonge man die graag wil e-mailen of brieven schrijven. En wie weet gaat het ooit eens iets tussen ons worden.
Mijn eerste serieuze taak vanavond, iemand bij voorbaat een blauwtje laten lopen.
"Beste ver weg meneer, ik ben oud genoeg om je moeder te kunnen zijn."
Herkenning :-)
BeantwoordenVerwijderenMaar 'ik kan je moeder zijn' weerhoudt lang niet iedereen, hoor!