Van as tot es

De enige zekerheid in het leven is de dood.
Daar sta ik soms bij stil, echter niet in somberheid verzonken, meer aan de praktische kant.
Tot voor kort kon ik eigenlijk maar 3 opties bedenken als het ging over wat te doen met het stoffelijk overschot.
Dat is, hier in Nederland.  Begraven, cremeren of je laten mummificeren en daarvan weet ik niet of ze dat nog doen. Je lichaam ter beschikking van de wetenschap? Maar ik neem aan dat ze er na het onderzoek ook iets mee doen.

Een aantal jaren geleden vernam ik van een nieuwe optie. Je laten vriesdrogen en dan kan je als poeder de grond in en er een boom op laten planten.  Tot compost zult gij…
Ik vind het iets moois hebben.  Milieuvriendelijk,  geen restemissie.  Cryomeren heet dat proces.
Helaas nog verboden in Nederland.

Vandaag op het nieuws iets over nog een andere optie, een grote maatschappij wil dat ook in het pakket opnemen. Dit heet resomeren.  Ben me daar even in gaan verdiepen en nee dat vind ik nu echt niks!
Ze lossen je deels op in een vloeistof, doen de bros geworden botten in de “verhakselaar” en het hoopje mens wat overblijft kan zo rechtstreeks het riool in.  Gelijk een goudvis.  

Zo blijkt de uitvaartsector ook groen en trendy te gaan denken.