Compassie

Rare lui die politici.
Vandaag een CDA congres en ik dacht “kan mij het boeien”.
Blijkbaar wel.  Natuurlijk hoor je wat op het nieuws, maar ik begon me te interesseren
toen Debat op 2 begon.

Meestal is dat programma een chaotisch zooitje van fel voor en fel tegen.
Deze ronde een tent vol CDA mensen. Omdat men elkaar redelijk liet uitpraten kon ik het goed volgen.
Hoewel….

Men wil radicaal in het midden. Goh, waar hoorde ik dat vaker? Oh ja, ik ben niet links, ik ben niet rechts, dat werd dus ramkoers met een hoop averij en uiteindelijk een zinkend schip.
Wat is in hemelsnaam nu toch radicaal midden?
Ergens klinkt “het land zit propvol” hoezo? “Er staan files tot voorbij Zwolle.”
Ja, en vandaag richting Wijk aan Zee.
Uit een andere hoek hoor ik “compassie”. Terecht zegt eentje dat compassie bij de Christelijke waarden hoort.
Men is het bijna eens. Dan toch, compassie is geen politiek werkwoord.
Compassie als werkwoord?  Mijn brein begint er van te kraken.
Compassieën? Compassioneren? Compassen?

Gelukkig komt iemand met de oplossing, men dient compassie te hebben, maar niet in de politiek.
Dat laatste was me reeds opgevallen. Nee, men wil niet met de PVV regeren, maar men sluit geen enkele partij uit.
Er volgen nog wat krokodillentranen over die fijne samenwerking met de PvdA.
Hoe zij, het CDA midden in de samenleving staat. Hun compassie  voor de welkome immigrant mits die maar niet in de file gaat staan.
Compassie voor hen die het nodig hebben.

Er waren leuke toespraakjes van Mr. Compassie himself, De Geus.
Dan wat waardering voor Mr. Rentmeester himself, de mogelijke -als niemand het wil doen-
toekomstige leider van de partij, Henk Bleker.  Een visie op 2025.

Elders in het land hoor ik Cohen zeggen “ze zoeken het maar uit”.
Vandaag, een dag van een regatta tussen de zinkende schepen.
De kapitein van het CDA verlaat het niet als laatste.