kook kneus

Afgelopen week zag ik iets nieuws bij de supermarkt.  Receptenkaartjes.
In het loopje er eentje meegepakt, kippen stoofpotje.
Zag er voor deze keukenkneus eenvoudig genoeg uit.
Thuis nog eens goed gelezen, ah, de meeste ingrediënten heb ik in huis.

Kipfilet, olijfolie, bloem, peper, zout en droge witte wijn.

Maar wat nog te kopen? Rode uien. Ik begin dan te grommen, het lijkt alsof er in elk gerecht ander soort uien moet. Heb je net sjalotjes in huis moet het gewone ui zij, heb je die, dan weer rode ui.
Op den duur krijg ik daar lak aan, net als met witte en zwarte peper.

Volgende dag te voet naar de groenteboer voor rode uien en marjoraan.
 Ik had al besloten er geen gerookte spek in te doen. 
De krieltjes had ik inmiddels ook, maar de groenteboer had geen marjoraan, geen verse dus.
Later dan maar een potje gehaald.

Vanmiddag was het zo ver, ik haal de schaaltjes uit de kast, eentje voor de rode ui in halve ringen, een grote schaal om de bloem in te doen, de kipfilet in kleine stukjes gesneden, kortom het aanrecht stond weer vol.
Ik begin bij stap 1. Klinkt logisch maar ik haalde stap 2 en 3 al door elkaar, deed de wijn in de pan voor ik de uien glazig had aangebakken in het braadvet. Uien er uit, nog maar een rondje huilen.

Ui glazig genoeg, ik schepte de reeds aangebakken kip met de krieltjes in de pan en als laatste , om er door te scheppen een theelepeltje rozemarijn.
Rozemarijn?  De bril stort me bijna van de neus.
Ben 3 keer op stap geweest om marjoraan te halen en nu moet er dus rozemarijn in. Zucht!
Lees dan de eerste keer gelijk goed tut!

Voordeel van af en toe eens experimenteren is dat je vanzelf een breed assortiment kruiden in huis hebt.
 Ja, en uien.