Vrijwilligersmarkt

Vandaag was de eerste vrijwilligersmarkt. Leuk initiatief, dus eens gaan kijken.

Ben ik gericht op zoek? Nee.
Maakt dat het niet lastig? Ook niet.

Het is een kwestie van goed weten wat je vooral niet wil.
Dan, niet eens uit onwil, sjouwen, duwen en tillen gaat het niet worden.
Verzorgen van de kleine dieren bij de geitenweide, nee, duwen van rolstoelen, nee.

Enig iets wat een uniforme kleding vereist valt af wegens het niet kunnen verdragen van nylon,linnen, wol of metaal op de huid. Katoenenpolo met naambordje kan.

Natuurlijk moet het iets zijn waar ik wat mee heb. Ik heb wel wat met mensen, alleen zoek ik dat dan wel via een project.
En heb ik wel iets specifieks op het oog.

Toen stond ik ineens oog in oog met de moeder van Erasmus. Gezellig een tijdje staan praten over de geschiedenis van Gouda.
Even verderop stond het Catherina Gasthuis te lonken, zij zoeken gastvrouwen vooral tijden de Rembrandt tentoonstelling. Komen een boel etsen van hem te hangen.

En dan richting uitgang was het een opstopping. Hoor ik een vrolijke stem "wilt u een blokje kaas mevrouw?"
Mijn gezicht schiet in de "oh getver" modus.
Ik gruw van kaas, maar ik zag dat ze ook vrijwilligers zoeken.

Ik mag dan niks met kaas hebben, maar wel met de lokale geschiedenis. Ik vroeg haar wat een vrijwilliger dan zoal moet doen. Rondleiden van groepen.
Volgende vraag "hoeveel talen moet men spreken?" Gretige blik mijn kant op, hoeveel spreekt u er?
Oh jee.

Van kaas heb ik geen kaas gegeten, dus al die dingen in het Engels lijkt me al lastig. En durf ik dat wel?
Een buslading Yankees rond te leiden? Durf ik dat al helemaal als het Duitsers zijn die geen Engels spreken?

Ik zal dan eerst mijn licht moeten opsteken wat ze in die waag hebben, kijken of ze gangbare trap hebben.
Maar vooral niet te vergeten, het UWV toestemming vragen.

Zie wel wat het gaat worden, of niet.
Maar ik en kaas, gekker moet het niet worden!