Wat jubelt daar

Vrijdagmiddag, mooi weer en met iemand op stap.
Naar een stukje nieuwe natuur, Groene Jonker.

Ik kende het van naam en van een paar plaatjes, daar hield het wel bij op.
Natuurlijk hoop je dan op een paar soorten vogels, zoals de lepelaar.
Ze zitten er wel, maar vast goed weggestopt achter een dijkje?
Teleurstelling? Nou, niet echt.

Bij aankomst viel het al op dat het lekker rustig was. Natuurlijk zie je wel wat mensen, echter niet één zonder verrekijker, digiscoop of teletoeter. Vogelaars, het kan niet missen.
Uren staan turen in het riet om net die ene foto van dat ene vogeltje te maken.

Misschien zal het er nooit erg druk zijn. Er zijn geen verharde paden. Het gras op de paden wordt kort gehouden door schapen.
Her er der kan je wegzakken in diepe gaten, goed kijken waar je loopt.
Verboden voor honden, je wilt er ook niet heen met hollende koters, er is geen horeca, en geen speeltuin.

Het is er prachtig, een stukje fraai moeras met van die "polletje piekhaar" eilandjes.
Vanaf een klein parkeerplaatsje was het al gelijk kennismaken met een groenling en een bruine kiekendief.
Leuke binnenkomer.

Behalve wat picknickbankjes staan er her en der bankjes voorzien van een boodschap met uitzicht op het water.
In de weilanden er omheen hoor je de grutto roepen, je ziet en hoort de kieviten.
Het stikt er van de knobbelzwanen, grauwe ganzen en eenden met pullen.

Maar het grote genieten was toch wel het aantal rietpieten. Karekieten vlogen omhoog, om zich daarna weer in het riet te storten.
Rietgorzen vlogen heen- en weer met af een toe een momentje van poseren en luidkeels zingen.
Ik was verrukt van de zang van de rietzanger en vergiste me ernstig in een dierengeluid.
Wat ik eerst als rugstreeppad benoemde bleek dus de snor te zijn. Gelukkig liet die ook even zijn snavel zien.

Nu is nieuwsgierig zijn en moeras soms een wat ongelukkige combinatie. In een strook gras zie ik een platgetreden "paadje". Dan wil ik ook weten wat je dan ziet.
Ik loop er in, kijk naast me en zie een plantje, tja, een moeras... en met dat ik dacht oh,oh voelde ik mijn schoenen vollopen.
De sokken drijfnat, tuurlijk, echt weer een actie voor mij.
Voordeel, de schoenen waren wel ontdaan van schapenpoep.

De rietvogels, wat een genoegen, maar er zit ook nog zat ander spul.
Soms met kijker lastig te benoemen, een paartje tureluurs. Verderop wat kuifeenden, krakeenden, bergeenden,een tafeleend, maar de bonus was een paartje geoorde futen. Wat een charmante vogels zijn dat.

Een heerlijk stekje ergens achteraf.  Een klein paradijsje voor de vogels en hun fans.