Op de fiets..

Soms wil ik eens even een ander stukje groen zien. En dat kan dan voor mij buiten wandelbereik zijn.
Dan is er de fiets.

Fietsen, het zal nooit mijn hobby worden. De fiets is mijn enige vervoermiddel dus nee, ik ben geen mooi weer fietser.
Ik heb dan een boodschappenfiets, zo'n oma fiets met kampeerfietstassen.  Ik vind oma fietsen de fijnste fietsen behalve de standaard.  De zithouding is perfect!

De juiste fietstas is groot genoeg om er een kratje Bavaria van 12 flesjes in te vervoeren, of een megapak Edet wc papier van 32 rollen.

Maar goed, ik bedacht van ik wil eens een kleine route langs de Reeuwijkse Plassen doen. Met mij dachten dat nog heel wat meer mensen.
Dan zie ik weer even een sneu momentje...allemaal echtparen, meeste 60+, met dezelfde fietsen, dezelfde petjes op.
Allemaal op de e-bike. Kom ik dan allenig op mijn Halfords fiets aan pedalen. Wel in de groene trui.

Ik had van te voren op internet een route gezocht en gevonden, de nummers van de knooppunten goed onthouden.
In dit geval werkte mijn instinct in mijn voordeel, knooppunt 49 had me via Bodegraven gestuurd?
Lang leve het toch beetje richtingsgevoel.

Fietsen langs de plassen, het klinkt leuker dan het was.Goed, ik kwam onderweg heel veel rietkragen tegen.
Ik lees vaak dat er zo weinig grote karekieten meer zijn. Nou, daar zit het tegen elkaar op te krijsen.
Zich laten zien? Ho maar!
Nadeel van rietkragen? Je fietst langs plassen maar je ziet ze net zomin als de karekiet.

Ik fiets een stiltegebied in, maar een stiltegebied met honderden ganzen? Heus niet zo stil.
Na een half uur wilde ik wel even op een bankje zitten. Bankjes zat, maar allemaal in de volle zon.

Dan toch even stilhouden bij een horeca gelegenheid? Het strand en het paviljoen bij Reeuwijkse Hout, je had over de hoofden zo naar de overkant kunnen lopen.
Ben maar doorgefietst. Ergens op een dijkje zag ik mensen met ijsjes, oke, horeca in de buurt?
Nee, de ijskar van opa Antonio, met een rij van 50 wachtende mensen.

Dan maar verder, knooppunt 47 wilde me naar Haastrecht sturen, maar daar wilde ik helemaal niet heen.
Ander weggetje gekozen, zag langzaam aan namen van weggetjes die me vaag bekend voorkwamen.
Ah, een horeca gelegenheid, het Vaantje, allemaal overvol weer, doorgefietst, was inmiddels door mijn water heen.
Toen verscheen er een bordje Heemtuin Goudse Hout.
Water op, het zweet gutste langs het lijf.

Behalve de eentonigheid in landschap was het ook veel te druk en veel te warm om te fietsen.
Ik was enorm blij toen eigen honk in zicht kwam. Na twee glazen water een douche genomen en even op bed gaan liggen.

Fietsen? Not my cup of tea! En vreselijk onhandig met foto's maken. Maar wie weet ga ik koppig zijn en volgend week een ander rondje doen? Andere plas dan.