Upper class

Eindelijk eens mooi weer om buiten te spelen.
Omdat mijn gekozen bestemming toch net iets te ver is om te gaan lopen, de fiets genomen.

Weken geleden had iemand mij verteld dat er aan het eind van een pad bij het Steinse groen een steenuilenkast hangt en er vogelplasjes zijn.
Dan ben ik wel benieuwd.

Om er zeker van te zijn dat ik bij dat pad uit zou komen, alleen van de andere kant af de ouderwetse route genomen. Via het Pislaantje (niemand die weet hoe het echt heet?) omhoog, de Steinse dijk op.
Ik wist dat ik links van het gemaaltje moest blijven. Maar ik heb plas noch kast kunnen vinden.
Dus besloot dan maar door te fietsen naar Haastrecht.

Haastrecht, een durp! Een agrarische gemeente, maar wel eentje met stadsrechten, alleen mochten ze van Gouda nooit een stadsmuur bouwen. 
Langs de Steinse dijk staan nog mooie oude boerderijen met namen als Tempelhof en De Kloosterbrouwerij.
Er was ooit een klooster en Erasmus heeft er verbleven. De dijk verlaten en naar het centrum gereden.
Drommels, het was druk in Haastrecht!

Jammer dat het terrasje van de ijssalon vol zat, had best wel even een ijsje willen eten en gebruik maken van het toilet.  Doorgefietst en de Provinciale weg overgestoken.
Dan maar met een broodje en het flesje water even in het park daar zitten.
Bleek er achter het park ook nog een bos te zijn!

Oké, park en bos zijn een groot woord.  Het park, vooral gazon en hele enge witte beelden zijn nog de erfenis van de lokale upper class.
Tegenover het park kijk je op een weinig knullig huis met koetshuis.
Het tegenwoordige museum Bisdom van Vliet.

Bisdom van Vliet is een naam, geen bisdom al zal het ergens in het verre verleden wel iets van doen te hebben gehad.
Toen Meneer Bisdom van Vliet dat fraaie huis liet bouwen had hij een klein probleempje, de tuin. Achter het huis stroomt de Hollandse IJssel. Nou ja, centen zat en bedenk dat het rond 1870 nauwelijks druk was.
Er werd een tuin aangelegd aan de overkant met de naam Overtuin.

Na wat hebben zitten luisteren naar de lijster die mooi zong ben ik het "bospad" ingewandeld.
Tientallen meters verderop zie ik iets wat te groot is voor een metalen hemelbed zonder doek, maar ook duidelijk te klein voor een muziektent.
Goh! Het blijkt een graf te zijn. Een graf in een park is vrij bijzonder.

De steen is redelijk gesleten maar ik las wel Bisdom van Vliet.
Het is het graf van Paulina le Fèvre de Montigny-Bisdom van Vliet.
Begraven in haar eigen tuin dus. Wat ik wel een mooiere ontdekking vond, het kleien grafje er tegenover.
De tekst van de steen onleesbaar, maar ik ben er achter, het grafje van haar hond Nora.

Al met een al wel een beetje verrassende middag.