maandag 12 januari 2015

Woorden in de mond leggen

Ik hoor het vaak op radio en tv. Natuurlijk is het om iemand iets te laten zeggen wat ze zo helemaal niet bedoelen. Op jacht naar foute uitspraken.

Het vaakst kom ik het tegen bij de EO. En ik noem het geen diepgaande journalistiek, ik vind het meer relschopperij.

De hele dag bestond het nieuws over Sven, Ireen en de demonstraties in Frankrijk.
Het is mooi dat men massaal de straat op gaat. Dat men laat zien dat men tegen is. Tegen het geweld.

Er lopen staatsmannen uit andere landen mee. Dan komt er kritiek, die uit Turkije is er ook.
Alsof daar geen mensenrechten worden geschonden? Netanyahu is er ook, geen woord van kritiek.

Dan vroeg in de avond eens een verfrissende aanvulling op het geheel.
Opperrabbijn Binyomin Jacobs. Mooi dat iedereen de straat op gaat, dat de wereld achter Parijs staat.
Je voelt de maar al aankomen. Maar waarom is men zo massaal boos na dit en protesteert niemand tegen wat er in Nigeria aan de gang is? Het massaal afslachten van mensen door Boko Haram.
Onschuldige mensen die gewoon afgeslacht worden zonder enige aanleiding.

Hij zet zijn eigen val een beetje op. En ja hoor, de vraagstelling begint al met een ondertoontje van aha.
Of de rabbijn dus vindt dat het eigen schuld dikke bult is van die cartoonisten?

Dat zegt hij niet. Wat hij wel zegt is dat zij met hun acties meer de aandacht op zich krijgen, en dat het niet moet mogen dat ze daarom werden vermoord.
Het gedram gaat door. De rabbijn, die zelf al menig nare actie heeft meegemaakt legt nogmaals uit dat als men niet tegen nare cartoons kan ze naar de rechter moeten stappen en niet moorden.

Toch blijft hij zich afvragen waarom men zo boos is over dit en zo onverschillig over die 2000 doden en ontvoerde meisjes die ver van ons bed leven?
Ik ben blij dat er nog mensen zijn die zich daar ook ernstig zorgen over maken.

Tussen de massale hysterie en totale onverschilligheid is een groot grijs gebied.
Een veel te groot grijs gebied.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten