Die heeft soms veel!
Er zijn mensen met bewaar genen, kan gewoon niet anders.
Ouders die slechtere tijden hebben meegemaakt werkt dan ook niet echt mee.
Vroeger, thuis, had mijn moeder een poetsmandje. Daarin een borstel of twee, de schoenpoets, en
afgedankte onderbroeken werden poetslappen. Van die witte onderbroeken met een ribbeltje.
Elders in huis bewaarde ze de knopendoos, een oude Mon Cherie doos vol met losgeknipte knopen.
Dan was er nog een stofdoekenmandje. Een rond rieten mandje met een verhard deksel er op.
Dat mandje staat nu bij mij op een plank, de inhoud, knopen.
Ik moet zeggen dat knopen leuk speelgoed was, net als verse stofdoeken en een schoenendoos.
Het eerste kon je winkeltje mee spelen, de laatste twee deden dienst als Barbiebed.
Ik heb dus nog een vreemde collectie knopen, maar ook een overdosis aan spul van de meer moderne tijd.
Snoertjes, kabels en opladers.
Vanwege een technisch euvel eens alle apparaten van de tv losgehaald. Een ongebruikt apparaat een kast in, maar die plank lag vol met snoeren en kabels. Dat wordt weer een hobbybox vol, beneden in de berging staat ook nog een zak vol.
Dat is vast een leuk klusje voor een dood uurtje, alles eens sorteren en opbergen.
Nu nog een depot met lege uurtjes zien te vinden. Die worden steeds schaarser.
Vrije tijd en ruimte, het lijkt in het niets op te lossen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten