Dag dromen...

Zo eens in het kwartaal word ik overvallen door een milde vorm van zelfpesterij.
Ik heb het niet over nieuwe schoenen inlopen, wenkbrauwen epileren of eens kijken of de epilady echt wel zo pijnlijk is.
Het gaat nu over een vorm van absurde hebzucht. Dat begint met de folderjongen of het foldermeisje die bij mij het blad "woonspecial" in de brievenbus laat glijden.
Ik zou inmiddels wijzer moeten zijn, helaas, ik zie dat nog niet gebeuren.

Woonspecial is een blad van de regionale makelaars. Daarin het huidige woningaanbod.
Met een kop koffie in de hand blader ik door het blad. Zucht! Het staat nog steeds te koop.
Mijn gedroomde 17e eeuwse woonboerderij. Er is geen houden meer aan, mijn fantasie slaat op hol.
Voorzien van alle luxe en veel tuin. Oh, zelfs in de oude opkamer een bibliotheek.
Fruit uit eigen tuin, wat scharrelkipjes op het erf, een hoop nestkasten, een mooie tuinhaard.
Flambouwen op het erf en van de hooiberg een prieel maken.
Sofie! Wakker worden, je zit weer te dagdromen! Koffie begint al koud te worden.

Het fijne van dagdromen bij zo'n blaadje is het kost je een half uurtje. In een half uurtje koop ik in gedachten al mooie zachte dikke handdoeken, serviezen, meubels en ja boeken. Boeken in marokijn gebonden, goud op snee. Dan op een kille avond lekker in een fraaie zetel bij een haardje met een glas wijn....

Ik schrik wakker..een klap in de slaapkamer. Er is weer eens iets losgeschoten uit mijn kwart eeuw oude witte meubelplaten garderobe kast.
Terug in de werkelijkheid. Dag dromen, tot een volgende keer.
Dan maar op de fiets naar het tuincentrum voor een cadeautje. Onderweg neurie ik het bekende 'deuntje' van Sonneveld. Met een bon en een zakje zaad in de tas fiets ik weer naar huis.
Om vervolgens te dagdromen over het vele plezier wat ik straks kan hebben van een zakje zaad van anderhalve euro.