Ik weet zeker dat we een aantal gezamenlijke herinneringen aan geuren hebben.
Dat wil zeggen de mensen van 45 plus.
Heel soms denk ik ze te ruiken. Bij de supermarkt als ik langs het snoep loop en ik zie bananenschuimpjes, ruik ik in gedachte de kast van mijn oma. Een soort van kast die in de wand verdwijnt. Als die open stond kwam er de zoete lucht van bananenschuim en vruchtenwijn uit.
Bij het zien van dat snoep ruik ik die lucht nog.
Oude damestasjes. Op zondagen in de kerk ging na een tijdje wel een tas open, de gemengde geur van Boldoot en pepermunt.
Het kan nog veel gekker! Ik werd jaren geleden wakker uit een droom die kant noch wal raakte, Zorro was in mijn oude flat. Op het moment dat ik wakker werd "rook" ik de geur van Tabac original (uit de witte fles) op mijn kussen.
Dromen zijn bedrog en aangezien ik meestal vroeg in de ochtend droom weet ik nog vrij vaak waar ze over gaan. Maar ik kan me nooit een droom in geuren herinneren. Kleur wel, geur niet.
Nu mag de grijze massa me bedotten, de neus meestal niet. Bosbranden op Borneo, ik keek naar het nieuws en dacht "ik ruik gewoon die brand!" Maar nee, deze tut had de aardappels droog laten koken.
Vandaag nog een vreemd geur moment. Ik blader wat in Grasduinen, zie een veld met bloemen.
Ik rook kamille. Ik zette de leesbril op, keek nog eens naar de foto van een veld met bloemen, margrieten.
Het leek al te laat, ik zie margrieten maar rook toch echt kamille. Mijn gedachten gingen met me aan de haal, genoeg om te dagdromen over vroeg zomerse dagen met bermen vol wilde bloemen.
Een uur later, ik had gekookt, de vaat gedaan, ga zitten, en rook nog steeds kamille.
Toen, ja toen pas kwam het heldere moment. Ik heb vanmiddag de theekist bijgevuld met...juist, kamillethee.
De schuimpjes , ik gruw nog van die lucht. De Boldoot mag van mij morgen worden verboden, maar de Tabac, het heeft wel iets. Heeft op mij het Axe effect.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten