Soms zie je eind februari al het eerste klein hoefblad, maar niets had zin om boven de grond uit te komen.
Het is vooral geduld! Veel geduld.
Alles was nog kaal en zompig, niet zo heel erg spannend, omdat je dan niet alle zijpaadjes hoeft af te struinen om te kijken of er al weer iets staat te bloeien.
Het is namelijk verrassend wat je op zo'n klein stukje allemaal tegen kan komen.
Maar die dag in februari, helemaal niks, hoewel ik een reiger met themopoten wel apart vond.
Vroeger zag ik reigers altijd braaf aan de waterkant staan. Tegenwoordig zijn het ware waders geworden.
Februari, kort verhaaltje, maar het is dan ook de kortste maand van het jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten