Wie? Nou die! Die lui die het zo goed met ons voor hebben.
Die minder bemoeienis wil, maar zich steeds meer gaan bemoeien met zaken waarvan ik denk "doe normaal!"
In Den Haag verzint men wat, bij voorkeur iets ongelukkigs, dat schuiven ze door naar de gemeenten.
Maar ze blijven op het pluche wel mekkeren over... nou, over veel.
Er zijn zoveel bijstandsgerechtigden bijgekomen. Ik heb geen hoger onderwijs genoten, maar dat had ik ze ook wel kunnen voorspellen. Ook dat er nog veel meer komen.
Het gaat iets beter met ons landje, och, dat er nog veel ontslagen zullen volgen vergeten we dan maar.
We moeten mensen hun zelfvertrouwen teruggeven, fraai voornemen.
Maar dat doe je volgens mij niet met hen, die het al moeilijk hebben, nog eens een trap na te geven.
Want daar zijn ze mee bezig.
Het geweldige huurakkoord, diefstal! We gaan banen scheppen... bluf!
Wij blijven hen die het nodig hebben helpen, leugens!
Maar ik vertel jullie niets nieuws.
Dat onze Geert politicus van het jaar is geworden, ik vind het een zoveelste teken van verloedering.
Een man die anti islam stickers laat maken, nou, die kunnen we dan wel op een zakenmissie sturen, gaan we zeker failliet!
Dat is dan al een doom scenario, voor ons allen.
Onder ons zijn er die het nog somberder inzien. Ik somber even met hen mee.
Ik vind het ronduit schandalig dat een "linkse"politica een sfeer begint te scheppen alsof alle mensen in de bijstand de familie Tokkie uit Maaskantje is.
Als een meneer dus begint te blaten dat ze die luie sodemieters (excuseer) eens aan zullen pakken, dan zakt mij de trainingsbroek af.
Mensen in de bijstand dienen te solliciteren in de juiste kleding en niet op badslippers. Joh!
Ze dienen zichzelf goed te verzorgen en geen grove uitdrukkingen te gebruiken.
Jongens, ik zou de lijst nog aanvullen, pak ze maar eens aan! Eis maar dat ze allemaal 21 zijn, een HBO diploma hebben en 7 talen vloeiend spreken!
Stel je toch eens voor (maar ga er niet van dromen) je zit in de bijstand, je moet solliciteren, en als je in Lutjebroek woont moet je ook solliciteren in Maastricht.
Je zit elke maand al krap, er liggen nog rekeningen, nu moet je een nieuwe outfit kopen, naar de kapper, een duur vervoersbewijs betalen, je krijgt de baan niet.
Dat is dan een gapend gat in het budget...laat dat zo een paar keer gebeuren en je krijgt betalingsachterstanden.
Gelukkig hebben ze je huur dan ook nog eens wat hoger gemaakt, de blauwe brieven brigade zat te slapen en je moet anderhalf jaar wachten op een toeslag en de schulden hopen zich op.
Steeds somberder besluit je dan , omdat je fiets kapot is, je lopend naar een winkel moet. Er ligt ergens een bananenschil, je glijdt uit en daar gaat je eigen risico.
Het gat wordt een donkere put... en dan moet je naar de schuldhulpverlening waar je elke cent moet kunnen verantwoorden.
Je denkt het kan niet erger, je zult dan toch nog een auto hebben, en je woont in Aalten.
Weg met die auto! En waag het ook niet meer te roken!
Maar de overheid wil zich minder bemoeien met..
Als het al zo ver gaat dat zij bepalen waar jij het zakgeld (leefgeld) aan uit mag geven, dan kunnen ze onderhand beter voedselbonnen gaan uitdelen.
Alles op de bon, inclusief je eigenwaarde en enige levensvreugde.
Maar oh vreugde, je vindt wel een baan, je vervangt een kracht met een gewoon salaris, die uit bezuinigingsoogpunt werd ontslagen en ze kunnen jou nu voor de helft van het geld inhuren tot een contract afloopt en je even vrolijk weer een trap na krijgt.
Solliciteren in een trainingspak en badslippers, hoe vaak heeft iemand dat gedaan?
Vast heel wat minder dan in Armani gestoken heren de boel belazerden.
Eigenlijk had ik het de titel "een kerstverhaal 2013" willen geven, maar dat leek me nu net iets te sarcastisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten