'K moest dwalen

Het zonnetje scheen, stapel flyers in de tas, camera mee en hupsakee, op pad.
Ik had voor mezelf een route in de planning en ik hoor nu sommige mensen al grinniken.

De eerste stop bij een school, de flyers voor de Tuinvogeltelling voor scholen.
Tegenwoordig zijn scholen een soort vesting dus werd het zoeken hoe bij de deur te geraken.
Er werd open gedaan door de vriendelijke conciërge, ze zag mijn pasje "oh u bent van de vogels."
Dat scheelt al een stukje introductie, ik vertelde dat het volgende maand weer Tuinvogeltelling is en dat ik flyers heb voor schoolkinderen. "Leuk! Deden we vorig jaar ook." Dat ging vlot dus.

Besloten om via het groen, als is dat nu veelal bruin in diverse tinten, naar het tuincentrum te lopen.
Is best een stukje verderop, maar ik weet de bankjes te vinden.
Bij het wat ik "smientenbankje" noem was er totaal geen rust te bekennen. Er recht achter was het een geboor en gehamer, renovatie werkzaamheden bij de heemtuin.

Doorgelopen, volgende bankje, daar moest ik door de blubber ploegen, meestal geen probleem mee maar ik had mijn "nette" laarsjes aan. Verder door, naar de parkeerplaats.
Ik zat net lekker, komt er recht voor mijn neus dus een gemankeerde automobiel en al rap daarna, recht voor mijn neus een anwb auto.
Even dacht ik terug aan de laatste keer dat ik een anwb auto zag, dat was een. Een bijna platte band, 4 dames in een autootje, een kofferbak met de duvel en z'n ouwe moer en rode hoeden.

Laat ik nu niet de enige zijn die dat weer even voor zich zag! De anwb meneer stapt uit zijn auto, kijkt mijn kant op, zegt "goede middag" kijkt nog eens "hee één van de hoeden!"
En nee, ik liep vanmiddag niet met een knalrood ding op mijn hoofd, wel mijn keurige winterhoed.

Al dat gesleutel voor mijn neus vond ik ook niet echt rustgevend. Dus maar weer verder gelopen.
Mijn vriendelijkste gezicht opgezet, richting de kassa gelopen met de vraag of ik bij de afdeling vogelvoer wat flyers mag neerleggen?
De kassadame dook een kantoortje in, kwam al rap weer terug. "Ja hoor, leg maar neer waar u het beste uitkomt."
Goh, ging alles maar zo makkelijk.

Een ieder die daar nu vetbollen of pinda's haalt zal de Tuinvogeltelling niet ontgaan.
Om toch even echt rustig te zitten, in het "tuincafé" genoten van een kop koffie en een enorme punt appeltaart. Om ook via het groen weer richting huis te lopen.
Morgen nog een ronde, maar dan toch op de fiets, anders slijt ik te hard.