Hoe hoort het eigenlijk? Vast niet zoals in "Hoe heurt het nu eigenlijk."
Zeker niet als het om Kerst gaat.
Het gaat weer beter met de rijken. Fijn voor ze. Het mag weer gezien worden.
Tot ongeveer in de navel.
Ik verdenk er nog steeds iemand van een malletje te hebben waarin al die meiskes worden gegoten.
Beetje bijboetseren, afhankelijk van de trend een setje plofborsten cadeau doen en het loopt als een ornament achter je aan.
Wat willen de luitjes onder de kerstboom vinden? Nou ja, onder één van de vele bomen, want één boom is geen boom.
Een lekker luchtje voor moeders de vrouw? Een mooie sjaalkraag? Nee, zeg, het dient een badkuip te zijn, of een bolide, maar iets kleins mag ook, als het maar bling bling is.
Of voor de nog ongehuwde dames mooie lingerie. Tja, die moeten nog even doorzetten.
Dan het skivakantieresort Sankt Moritz waar men op de piste kan genieten van een eenvoudige lunch.
Truffelpizza, of een snackje met kaviaar.
Het is afzien voor die mensen.
Afzien? Dat meen je niet! Ik meen het wel.
Baden in luxe, lijkt me best eens leuk. Maar week in, week uit met die opgeklopte barbiepoppen om je heen?
Met die vreselijk nep lachjes van die enge mannen met fout haar. Oh en ah roepen als er eentje een armband van olifanten haar draagt...?
De zinloosheid van het bestaan.
Geld maakt niet gelukkig, dat geloof ik gelijk. Ik zou denk doodongelukkig worden als ik zou baden in de centen maar avond aan avond moet glimlachen naar die mensen.
Ik moet er ook niet aan denken, een slaapkamer met hoog plafond, dat is nog lastiger witten.
Joh tut, dan hoef je dat toch niet zelf te doen? Verrek! Dat is waar.
Maar serieus, ik hoef niet naar Sant Moritz, ik wil geen berg spuuglelijke Vuitton koffers bezitten, met ingespoten wangen van de kaviaar snoepen, lief doen tegen een griezel vanwege zijn fortuin.
Ik blief geen diamanten.
Ik ben het soort mens wat liever een lekkerbekje eet, nipt van een appelcider op een terrasje en een leuke ketting kan vinden op de markt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten