Ik kijk dit seizoen met plezier naar Erica op reis.
Erica kan mij vertederen, zo als een kind wat de wonderbaarlijke wereld voor het eerst ontdekt.
Een groot kind eigenlijk. Dat maakt het programma juist zo leuk.
Ik keek vanavond met enige afgunst. De bestemming, Namibië. Daar zou ik best eens willen kijken.
Niet eens zozeer van de dieren, maar de mensen ontmoeten die zij ontmoet.
Grote koffer mee, een Herrero outfit mee naar huis nemen, mooie rode hoed.
Ik zou dolgraag met die San meneer een dag door de bosjes wandelen en leren.
Natuurlijk zou ik zijn naam niet uit kunnen spreken, maar hij de mijne ook niet, dat scheelt al de helft.
Jaren geleden zag ik een documentaire waarin een groep San weer op hun eigen land mochten leven.
Daar zag je dus een kampvuurtje, een bosjesopa met zijn bosjeskleinzonen.
Hij zou de oude verhalen over de jacht gaan vertellen.
Dat deed hij en ik kon het woordelijk verstaan. Opa was dus opgevoed onder het Afrikaanse bewind en moest dus Afrikaans leren als kind.
Ik vond het apart, ik kijk naar iets wat een oeroud ritueel is, maar duizenden kilometers verderop snap ik wat hij vertelt.
Apart, maar we weten hoe het is gekomen, dat is dan weer minder fraai.
Waar ik dan ook van genoot, het oplossingsvermogen van de Himba.
Hoe een blanke boerenzoon een Himba werd, maar toch ook weer blank bleef.
De stam vond dat ie maar aan de Himba vrouw moest, maar ja hij valt op mannen?
Ah joh, maakt het uit? Er loopt nog wel een onvruchtbare dame rond, niet moeilijk doen, heb je ook dat gezeur over kinderen niet.
Dat ze dan jaren later 35 kinderen hebben mag 'm de pret niet drukken, die komen gewoon met bosjes binnengewandeld.
Aangezien het hele dorp mee gaat opvoeden.. men zorgt allemaal voor de kinderen, voor de bejaarden.
En daar kunnen we ze om benijden. Zij zijn een maatschappij waar wij niet aan kunnen tippen.
Ben je homo? Nou en. Geen gedoe over de afwas, dat doen de geiten en de vogels.
Hun dochters hebben ook een speelgoedje wat we hier in een enge blonde versie bij Bart Smit kunnen vinden. De kapkop.
Zij kennen al eeuwen de hair extensions, vlechten er haar van mannelijk familieleden in, maar ook van de geiten.
Cosmetisch gezien zijn ze ook goed bezig. 100% natuurlijke producten. Rode oker en kruiden.
Je kleit jezelf in de ochtend rood, is zonnebrand, hydratatie en deet inéén. Je schraapt het er in de avond weer af en je bent gelijk schoon.
Voor de betere reiniging maken de dames hun eigen uitrook sessie/ deodorant.
Nee, ik ben ongeschikt, ik zou een douche missen. Maar de wijze van het samenleven is iets wat wij zijn kwijt geraakt, al heel lang geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten